Ο Χίτλερ και η συμφωνία με την Καθολική εκκλησία

Τόσο η δομή όσο και η εικόνα που παρουσίαζε το Ράιχ καταδεικνύουν ότι ο Ναζισμός ουδέποτε έκοψε τους δεσμούς του με τον Χριστιανισμό. Τα διακριτικά σημεία των αεροσκαφών της Λουφτβάφφε περιελάμβαναν μόνο δύο σβάστικες και έξι σταυρούς. Ομοίως η σημαία του Γερμανικού Ναυτικού. Ο Χίτλερ ελάμβανε μέρος σε δημόσιες προσευχές, όπου η σβάστικα και ο σταυρός ήταν μαζί. Αλλά η αποκορύφωση των σχέσεων του ναζιστικού καθεστώτος με την Καθολική Εκκλησία ήταν η Συμφωνία πάπα-ναζισμού το 1933. Το όχι πολύ γνωστό αυτό γεγονός εξετάζεται αναλυτικά στο ελεύθερο ερευνητικό περιοδικό “Free Inquiry” από το οποίο σταχυολογούμε τις πληροφορίες που ακολουθούν.

Σύμφωνα με τις έγκυρες βιογραφίες , στις οποίες μπορούμε να ανατρέξουμε, οι κυριότεροι ηγέτες των ναζί γεννήθηκαν, βαπτίσθηκαν και ανετράφησαν όλοι ως χριστιανοί. Οι περισσότεροι μεγάλωσαν σε αυστηρές, θρήσκες οικογένειες, όπου η ανοχή και οι δημοκρατικές αξίες δεν είχαν θέση. Ανάμεσα στους ηγέτες των ναζί οι οποίοι έλαβαν καθολική ανατροφή, περιλαμβάνονται ο Χίτλερ,ο Χίμμλερ, ο Χάυντριχ και ο Γκαίμπελς.

Ο Χίτλερ φοίτησε σε μοναστηριακό σχολείο. Έψελνε στην χορωδία, παθιαζόταν με την θεία λειτουργία και άλλες θρησκευτικές τελετές και έβλεπε τους ιερείς ως ινδάλματα. Εντυπωσιασμένος από την δύναμη και την εξουσία που είχαν στα χέρια τους, σκέφτηκε κάποια στιγμή να γίνει κληρικός. Ο Χίτλερ εξέφραζε τον θαυμασμό του για τον Μαρτίνο Λούθηρο, τον οποίο θεωρούσε φωτισμένο μεταρρυθμιστή. Σε πολλές ιδιωτικές συζητήσεις ανέφερε ότι θεωρούσε τον εαυτό του καθολικό. Πολλάκις δήλωσε δημοσίως ότι ο Χριστός ήταν ο Σωτήρας του. Το 1944 οργανώνοντας την επίθεση για τη μάχη που θα έμενε γνωστή ως Μάχη της Bulge, της έδωσε την κωδική ονομασία «Επιχείρηση Christose».

Ο Ρούντολφ Εσσε είχε αυστηρούς καθολικούς γονείς. Ο Γκαίρινγκ μεγάλωσε ανάμεσα σε καθολικούς και προτεστάντες, ενώ οι Ες, Μπόρμαν,Σπεερ, Άιχμαν σε προτεσταντικό περιβάλλον. Κανένας από τους ηγέτες των Ναζί δεν ανετράφη σε φιλελεύθερη ή αθεϊστική οικογένεια- και δίχως αμφιβολία οι γονείς των ανωτέρω θα έβρισκαν τέτοιου είδους ιδέες σκανδαλώδεις. Οι προσκολλημένοι στην παράδοση άνθρωποι δεν θα σκέφτονταν ποτέ να στερήσουν από τα παιδιά τους τις θρησκευτικές βάσεις, που εκείνοι έκριναν ότι τους ήταν απαραίτητες για να γίνουν ηθικοί ενήλικες.

Ο Χίμλερ ήταν ένας συνηθισμένος καθολικός, μέχρι που στράφηκε απότομα σ’έναν και πιο αλλόκοτο «Αρειανισμό». Εξουσιοδότησε κάποιους να ψάξουν για το Άγιο Δισκοπότηρο και άλλα ιερά αντικείμενα και λείψανα της Χριστιανοσύνης με υποτιθέμενη δύναμη. Πίστευε στη μετενσάρκωση και έστειλε αποστολές στο Θιβέτ και τις τροπικές χώρες της Αμερικής για την αναζήτηση γνησίων Αρίων ακόμα και Ατλάντων. Μετά τους πειθαρχημένους και κρυψίνοες Ιησουίτες εκείνος και ο Χάυντριχ αναδιοργάνωσαν τα S.S. Δεν δέχονταν αθεϊστές ως μέλη.

Ο Γκαίρινγκ, ο λιγότερο αθεϊστής απ’ όλους τους ναζί, αποδέχθηκε τόσο την Καθολική όσο και την Προτεσταντική παράδοση.

Ο Γκαίμπελς εγκατέλειψε τον Καθολικισμό και ασπάσθηκε μια αναμορφωμένη μορφή Αρειανισμού. Τόσο τα δικά του παιδιά όσο και του Γκαίρινγκ εβαπτίσθηκαν. Ο Μπόρμαν ήταν ξεκάθαρα αντίθετος στον τρόπο που ήταν οργανωμένη η χριστιανική εκκλησία της εποχής του και μάλιστα ηγήθηκε της εκστρατείας κατά της επιρροής που ασκούσε αυτή.

Ο ιστορικός Κλάους Σκόλντερ ισχυρίζεται ότι στη Γερμανία δεν υπήρχε βαθειά δημοκρατική παράδοση και θα ήταν δύσκολο να δημιουργηθεί διότι η Γερμανία ήταν χωρισμένη σε δύο «στρατόπεδα», το Προτεσταντικό και το Καθολικό. Η διαίρεση αυτή είχε ως εξής: προκαλούσε κλίμα ανταγωνισμού, φόβου και προκαταλήψεων μεταξύ των δύο δογμάτων, γεγονός το οποίο βάραινε την εσωτερική και εξωτερική πολιτική της Γερμανίας. Αυτό το κλίμα ήγειρε ένα σχεδόν ανυπέρβλητο εμπόδιο στον σχηματισμό ευρέος δημοκρατικού κέντρου και ευνόησε την άνοδο του Χίτλερ, εφ’ όσον τελικά και οι δύο εκκλησίες επιζητούσαν την εύνοιά του- φοβούμενη η κάθε μία ότι η άλλη θα ολοκλήρωνε την Μεταρρύθμιση ή την Αντι-Μεταρρύθμιση μέσω του Χίτλερ.

Οι σφετεριστές της αρχαίας ελληνικής γραμματείας

Κοντά σ’όλους αυτούς τους σύγχρονους σοβαρούς μελετητές των αρχαίων φιλοσοφικών διδαγμάτων συναντάμε και φαιδρούς φαντασιόπληκτους που συχνά μπερδεύουν την αρχαία ελληνική παράδοση με τις φιλοχουντικές, φιλομεταξικές ή και φιλοχιτλερικές τους επιδιώξεις, ή άλλους που ονειρεύονται για την αρχαία Ελλάδα όσα διδάχθηκαν στις τεκτονικές και παρατεκτονικές στοές, ή άλλους τέλος, που συμπληρώνουν αυθαίρετα τα κενά των γνώσεών τους με ψευδοεπιδρομές και ψευδοεπιδράσεις.. εξωγήινων πολιτισμών, για να μην παραλείψουμε κι εκείνους που ενθουσιάζονται με τις διαδόσεις περί παγκόσμιων συνομωσιών και μας διαβεβαιώνουν ότι κάπου κρύβονται, συνομωτούν και προετοιμάζουν δήθεν με… υπερόπλα(!) την παγκόσμια κυριαρχία των Ελλήνων, πανίσχυρες ομάδες, οι οποίες φέρουν ως διακριτικό τους το ένα ή το άλλο γράμμα της αλφαβήτου.

Όλα αυτά βέβαια είναι ανοησίες εμπαθών και απαίδευτων ανθρώπων, οι οποίοι είτε- στην καλύτερη περίπτωση- παρασύρονται λόγω άγνοιας προς τη μία ή την άλλη ακρότητα, αλλά πολύ συχνά συνειδητοποιούν έγκαιρα τί τους συμβαίνει και συνέρχονται, είτε- στην χειρότερη των περιπτώσεων- πρόκειται για ανθρώπους με τόσο ταπεινές προθέσεις, ώστε επιλέγουν τη μία ή την άλλη αρχαία φιλοσοφική διδασκαλία, όχι ως ένα τρόπο σκέψης που θα τους βοηθήσει να βελτιώσουν τη ζωή τους, αλλά ως ένα προπέτασμα πίσω από το οποίο προσπαθούν να κρύψουν τις ποταπές τους επιδιώξεις.

Απέραντη λοιπόν η έκταση της ανθρώπινης ανοησίας και ποταπότητας και όσοι από εμάς έχουν πρωτοστατήσει κατά τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια στο διαρκώς διογκούμενο ρεύμα για την αναβίωση της αρχαίας ελληνικής παράδοσης, έχουμε συχνά αγανακτήσει αντικρύζοντας αχαρακτήριστους «ψευδο-Ελληνιστές» να δηλώνουν με υπερηφάνια «χριστιανοί ορθόδοξοι», ή εμετικούς «νεο-ναζήδες» να παριστάνουν τους αρχαίους Έλληνες «πολεμιστές», μόνο και μόνο επειδή ο αρχιεγκληματίας αρχηγός τους,ο Χίτλερ, έκλεψε από την αρχαία ελληνική παράδοση το «τετράγραμμα»- γνωστότερο σήμερα με τον ινδικό όρο «σβάστιγα»- και το οποίο χρησιμοποίησε ως σύμβολο της δολοφονικής ιδεολογίας του, ή τέλος δόλιους «Εθνικιστές», άμεσους απογόνους των δοσιλόγων της Κατοχής, που θολώνουν τα νερά και δηλώνουν «Εθνικοί», συγχέοντας σκόπιμα τους δύο αυτούς όρους, τόσο διαφορετικούς μεταξύ τους.

Τελευταία μάλιστα προέκυψε κι άλλο ύποπτο φρούτο, οι λεγόμενοι «αναγνωρισμένοι», που ιδρύοντας έναν σύλλογο δήθεν «Δωδεκαθεϊστών» (λες και ο Διόνυσος ή η Αμφιτρίτη ή ο Παν και τόσοι άλλοι Αθάνατοι εκτός Δωδεκάθεου δεν είναι ξιολάτρευτοι) παραχωρούν στον εαυτό τους το δικαίωμα να κρίνουν- λέει- ποιός είναι και ποιός δεν είναι σύμφωνος με την αρχαία ελληνική παράδοση.
_______________________________________________________________________________________
πηγή: «Εμείς οι Επικούρειοι» – Μάριος Βερέττας