Η επανάσταση της Κροστάνδης(Kronstadt) στην ΕΣΣΔ το 1921

«Θα νικήσουμε όχι για να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του παρελθόντος και ν’αφήσουμε την τύχη μας σε κάποιους νέους ηγέτες, αλλά για να την πάρουμε στα χέρια μας και να ζήσουμε τις ζωές μας σύμφωνα με τη δική μας θέληση και σύμφωνα με το πώς αντιλαμβανόμαστε την αλήθεια». – Νέστωρ Μάχνο 1918

Χάρτης της Κροστάνδης

Τον Φεβρουάριο του 1921,οι εργάτες της Πετρούπολης στην Ε.Σ.Σ.Δ. κατέβηκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν. Οι μπολσεβίκοι επέβαλλαν απαγόρευση της κυκλοφορίας και κήρυξαν στρατιωτικό νόμο. Η ναυτική βάση κοντά στην Κρονστάνδη έστειλε αντιπροσώπους να ενωθούν με τους εργάτες. Τον Μάρτιο, οι ναύτες της στασίασαν. «Εν όψει του γεγονότος ότι τα παρόντα Σοβιέτ δεν εκφράζουν τη θέληση των εργατών και των αγροτών», μοίρασαν ένα πρόγραμμα 15 θέσεων για να αναζωογονηθεί η επανάσταση:

1. Νέες εκλογές στα Σοβιέτ με μυστική ψηφοφορία και ελεύθερο προεκλογικό αγώνα για όλους τους εργάτες και τους αγρότες
2. Ελευθερία του λόγου και του τύπου για όλους τους εργάτες και αγρότες, για του αναρχικούς και τα αριστερά σοσιαλιστικά κόμματα
3. Ελευθερία συγκεντρώσεων στα εργατικά συνδικάτα και στις αγροτικές συγκεντρώσεις
4. Σύγκληση μιας εξωκομματικής συνδιάσκεψης των εργατών, των στρατιωτών του Κόκκινου Στρατού και των ναυτών της Πετρούπολης, της Κρονστάνδης και της επαρχίας της Πετρούπολης.
5. Απελευθέρωση όλων των πολιτικών κρατουμένων των σοσιαλιστικών κομμάτων καθώς και όλων των εργατών,αγροτών,στρατιωτών και ναυτών που φυλακίστηκαν εξ αιτίας των εργατικών και αγροτικών κινημάτων.
6. Εκλογή μιας επιτροπής η οποία θα επανεξετάσει όλες τις περιπτώσεις των κρατουμένων σε φυλακές ή σε στρατόπεδα συγκέντρωσης
7. Κατάργηση όλων των πολιτικών τμημάτων στις ένοπλες δυνάμεις. Κανένα κόμμα δεν θα πρέπει να έχει ειδικά προνόμια ή να λαμβάνει κρατική οικονομική ενίσχυση για να προπαγανδίζει τις ιδέες του. Αντ’ αυτού να ιδρυθούν μορφωτικές και εκπαιδευτικές επιτροπές που θα εκλέγονται κατά τόπους και θα χρηματοδοτούνται από το κράτος.
8. Κατάργηση όλων των μπλόκων στους δρόμους που συνδέουν τις πόλεις και την ύπαιθρο
9. Ίση προμήθεια τροφίμων για όλους, πλην εκείνων που κάνουν ανθυγιεινές εργασίες
10. Κατάργηση όλων των κομμουνιστικών αποσπασμάτων σε όλες τις μονάδες του στρατού, καθώς και των κομμουνιστικών φρουρών στα εργοστάσια και στους μύλους. Σε περίπτωση που κριθεί αναγκαία η ύπαρξη τέτοιων φρουρών ή αποσπασμάτων, θα ορίζονται στο στρατό από τους στρατιώτες και στα εργοστάσια από τους εργάτες.
11. Πλήρης ελευθερία δράσης των αγροτών όσον αφορά στη γη τους, και δικαίωμα να έχουν ζώα υπό τον όρο ότι θα τα συντηρούν με δικά τους μέσα και δεν θα προσλαμβάνουν μισθωτούς εργαζομένους
12. Να ζητηθεί από όλες τις στρατιωτικές μονάδες, συμπεριλαμβανομένων των ευελπίδων, να εγκρίνουν το πρόγραμμά τους
13. Να δοθεί από τον τύπο ευρεία δημοσιότητα στο πρόγραμμά τους
14. Να οριστούν περιοδεύουσες εργατικές επιτροπές ελέγχου
15. Να επιτραπεί η βιοτεχνική παραγωγή, χωρίς τη χρήση μισθωτής εργασίας

Η απάντηση του Τρότσκι ήταν άμεση: μια αεροπορική επιδρομή, την οποία ακολούθησαν ημέρες άγριων κανονιοβολισμών και ακόμα περισσότερων βομβών. Η φρουρά και οι πολίτες της Κρονστάνδης απάντησαν με μανία στα πυρά και ετοιμάζονταν να αντιμετωπίσουν την επικείμενη σφοδρή επίθεση του Κόκκινου στρατού.

Η επίθεση ξεκίνησε στις 8 Μαρτίου. Δύο τάγματα του 561ου Συντάγματος προωθήθηκαν κατά μήκος του πάγου, αλλά καθώς έφταναν στις γραμμές των επαναστατών παραδόθηκαν, αφήνοντας τους αξιωματικούς τους να επιστρέψουν μόνοι τους. Στη συνέχεια, το Σύνταγμα της Ορχάνα αρνήθηκε να επιτεθεί. Και όταν ακόμη δύο συντάγματα προτίμησαν να στασιάσουν και να μην προχωρήσουν αφοπλίστηκαν δια της βίας.

Στο μεταξύ το πυροβολικό του Τρότσκι συνέχιζε να σφυροκοπά την Κρονστάνδη. Καίτοι «αναδιοργανωμένο» το 561ο Σύνταγμα αρνήθηκε και πάλι να πολεμήσει «ενάντια στα αδέρφια μας».Μερικές μονάδες του Κόκκινου Στρατού έχασαν τους μισούς άνδρες από φίλια πυρά-πίσω τους έβαλαν πολυβόλα «για να εμποδίσουν την παράδοσή τους στους αντάρτες».
Αντιμέτωποι με το ενδεχόμενο ανταρσίας, οι μπολσεβίκοι έστειλαν «αξιόπιστα» στρατεύματα από την Κιργισία και το Μπασκίρ προτού ο διοικητής τους Τουχασέφσκι ετοιμαστεί για την τελική επίθεση στους εξαντλημένους απ’ την πολιορκία εξεγερμένους.
Στις 16 Μαρτίου ένα τετράωρο μπαράζ του πυροβολικού, που συνοδεύτηκε με επίθεση από αέρος, ξεκίνησε την επίθεση. Τα μεσάνυχτα προέλασε ο Κόκκινος Στρατός. Χρειάστηκαν πέντε ώρες για να καταφέρει να μπει στην πόλη, και 24 ώρες σφοδρών και τρομέρων οδομαχιών προτού μπορέσουν να καταβάλουν την πολιτοφυλακή των ναυτών και των εργατών.
Τα επίσημα στοιχεία μιλάνε για τουλάχιστον 5.000 νεκρούς και τραυματίες από την πλευρά της κυβέρνησης. Δεν θα μάθουμε ποτέ τις απώλειες των επανστατών. Χιλιάδες πέθαναν ή εξαφανίστηκαν στα «επαναστατικά δικαστήρια» που ακολούθησαν.
Οκτώ χιλιάδες άτομα διέφυγαν πάνω από τον πάγο απ’ την Κρονστάνδη στην Φινλανδία και δεκαπέντε χιλιάδες εκδιώχτηκαν από τον στόλο.
Ένα νέο κύμα συλλήψεων σάρωσε τη χώρα. Στις 21 Σεπτεμβρίου η Τσεκά εκτέλεσε τον αναρχικό ποιητή Λεβ Τσέρνι. Όσοι διέφυγαν τη σύλληψη εγκατέλειψαν την πατρίδα τους και έζησαν εξόριστοι.
Ανάμεσά τους η Έμμα Γκόλντμαν και ο Αλεξάντερ Μπέρκμαν ο οποίος έγραψε:
«Γκρίζες είναι οι μέρες που πέρασαν.. Μία προς μία οι φλόγες της ελπίδας έσβησαν.. Ο τρόμος και ο δεσποτισμός συνέτριψαν τη ζωή που γεννήθηκε τον Οκτώβρη.. Τα συνθήματα της επανάστασης αποκηρύχθηκαν, τα ιδανικά της πνίγηκαν στο αίμα του λαού.. Η πνοή του χθες καταδικάζει εκατομμύρια σε θάνατο. η σκιά του σήμερα κρέμεται σαν μαύρο σύννεφο πάνω απ’ τη χώρα. Η δικτατορία ποδοπάτησε τις μάζες. Η επανάσταση είναι νεκρή το πνεύμα της κλαίει στην ερημιά.. Έχω αποφασίσει να φύγω από τη Ρωσία»

Ο Πρίγκιπας Πέτρος (Πιοτρ) Αλεξέγιεβιτς Κροπότκιν (Ρώσικα Пётр Алексеевич Кропоткин) (Μόσχα, 9 Δεκεμβρίου 1842 – Ντμιτρόφ, 8 Φεβρουαρίου 1921) ήταν εξέχων Ρώσσος αναρχικός και ένας από τους πρώτους θεωρητικούς του αναρχοκομμουνισμού.

Αριστοκρατικής καταγωγής, εγκατέλειψε τα προνόμιά του και έζησε στην Αγγλία, τη Γαλλία και την Ελβετία όπου εργάστηκε για τη διάδοση των αναρχικών ιδεών. Πριν φύγει για την Ρωσία έγραψε ένα γράμμα στους The Times του Λονδίνου όπου ευχαριστούσε τον αγγλικό λαό για την φιλοξενία του κατά την διαμονή του εκεί. Επέστρεψε στη Ρωσία τον Ιούνιο του 1917 όπου τον υποδέχτηκαν ο Αλεξάντερ Κερένσκυ και ένα πλήθος 60.000 ατόμων. Ο Κερένσκυ μετά από κάποιο διάστημα πρότεινε στον Κροπότκιν να αναλάβει το υπουργείο Παιδείας, πρόταση την οποία απέρριψε αμέσως. Ο Κροπότκιν αρχικά ενθουσιάστηκε από την νέα κατάσταση μετά την Ρωσική Επανάσταση, μετέπειτα όμως άσκησε σκληρή κριτική κυρίως μέσω επιστολών που έστελνε στον Λένιν.

Ένα κρυολόγημα στα μέσα Ιανουαρίου του 1921, επιδείνωσε τη βρογχίτιδα από την οποία έπασχε, η οποία εξελίχθηκε σε πνευμονία. Ο Λένιν όταν πληροφορήθηκε ότι ο Κροπότκιν αρρώστησε, έστειλε ειδικό τραίνο με γιατρούς και τρόφιμα στο Ντμιτρόφ. Η υγεία του όμως ήταν αρκετά επιβαρυμένη και συνεχώς χειροτέρευε. Το πρωί της 8ης Φεβρουαρίου του 1921 πέθανε. Η κηδεία του ήταν η τελευταία μαζική συγκέντρωση αναρχικών στην Ρωσία.

Στις 8 Φεβρουαρίου του 1921, ο Πιοτρ Κροπότκιν πέθανε από πνευμονία. Η πρόταση του Λένιν να γίνει η κηδεία δημοσία δαπάνη αγνοήθηκε και 20.000 άνθρωποι πορεύθηκαν πίσω από το φέρετρό του, στην τελευταία πορεία αναρχικών που έγινε στην Μόσχα. Κρατούσαν μαύρα πανό που διακήρυσσαν το μίσος τους για τη νέα τάξη πραγμάτων: «Όπου υπάρχει εξουσία, δεν υπάρχει ελευθερία» και «Η απελευθέρωση της εργατικής τάξης είναι έργο των ίδιων των εργατών». Καθώς η πομπή περνούσε μπροστά από τη φυλακή Μπουτύρκι οι κρατούμενοι τραγουδούσαν αναρχικά τραγούδια, χτυπώντας τα κάγκελα των κελιών τους.

Ever reviled, accursed,-n’er understood,
Thou art the grisly terror of our age.
«Wreck of all order,» cry the multitude,
«Art thou, and war and murder’s endless rage.»
O, let them cry. To them that ne’er have striven,
The truth that lies behind a word to find,
To them the word’s right meaning was not given.
They shall continue blind among the blind.
But thou, O word, so clear, so strong, so pure,
That sayest all which I for goal have taken.
I give thee to the future! -Thine secure
When each at last unto himself shall waken.
Comes it in sunshine? In the tempest’s thrill?
I cannot tell……but it the earth shall see!
I am an Anarchist! Wherefore I will
Not rule, and also ruled I will not be!

-John Henry Mackay.

Οι αναρχικοί επηρέασαν πολύ την λαϊκή επανάσταση, γιατί οι στόχοι τους συνέπιπταν με την επιθυμία του λαού να σαρωθεί το κράτος και το κεφάλαιο.

Για ένα σύντομο χρονικό διάστημα φαινόταν πιθανό ότι μια κοινωνική επανάσταση θα κατέστρεφε κάθε εξουσία και θα δημιουργούσε μια αποκεντρωμένη κοινωνία, εθελοντικά συνεργαζόμενων ελεύθερων ατόμων. Όμως η προειδοποίηση των αναρχικών ότι η εξουσία διαφθείρει όλους όσους την ασκούν, ότι η εξουσία καταπνίγει το επαναστατικό πνεύμα και στερεί την ελευθερία των ανθρώπων αγνοήθηκε..

http://www-personal.umich.edu/~mhuey/

http://dwardmac.pitzer.edu/Anarchist_Archives/kropotkin/KropotkinCW.html

Απόψεις του Γκόντγουιν περί Αναρχισμού (μέρος Α)

«Να απελευθερώσουμε το ανθρώπινο μυαλό απ’ τη σκλαβιά…»

Ο Γουίλιαμ Γκόντγουιν (1756-1836) είναι ένας από τους μεγάλους διανοητές του Αναρχισμού, γεννήθηκε στο Wisbech, Cambridgeshire Fens, στην Αγγλία και έγραψε το «Έρευνα σχετικά με την Πολιτική Δικαιοσύνη» το 1793 και ήταν από τα πρώτα βιβλία που έθεταν με πολύ σαφή τρόπο τις οικονομικές και πολιτικές αρχές του αναρχισμού.Το παρακάτω είναι ένα απόσπασμα από το βιβλίο:

Ο Γκόντγουιν θεωρούσε την κοινωνία σαν ένα φυσικό φαινόμενο που έλκει την καταγωγή του απ’ τον φυσικό κόσμο και μπορεί να βελτιωθεί προς μια καλύτερη τάξη πραγμάτων: μια αποκεντρωμένη κοινωνία που βασίζεται στην ισοτιμία και την εθελοντική ανταλλαγή του υλικού πλούτου. Αυτός ο ιδανικός κόσμος της ατομικής δικαιοσύνης και ισότητας θα μπορούσε να επιτευχθεί μέσω της εκπαίδευσης και της προπαγάνδας κι όχι μέσω των πολιτικών δραστηριοτήτων, μιας και, κατά την γνώμη του, οι πολιτικές, ακόμα και οι επαναστατικές αλλαγές θα ήταν προσωρινές εκτός εάν βασίζονταν πάνω σε μια βαθύτερη αλλαγή των ηθικών αντιλήψεων.
Ήταν πεπεισμένος ότι η κυβέρνηση είναι και περιττή και επιβλαβής στην διευθέτηση των ανθρώπινων υποθέσεων και υποστήριζε ότι από τη στιγμή που η κυβέρνηση είναι η μοναδική τόσο ισχυρή δύναμη επιρροής πάνω στον ανθρώπινο χαρακτήρα και την ανθρώπινη συμπεριφορά, αυτή πρέπει να θεωρηθεί υπεύθυνη για την πλειονότητα των ανθρώπινων προβλημάτων. Εάν η αρχή της διακυβέρνησης και οι συνέπειές της εξαλείφονταν, τότε ο ανθρώπινος νους κατά τρόπο φυσικό θα ανέβαινε σε ένα ανώτερο επίπεδο λογικής, δικαιοσύνης και αλήθειας:
«Με πόση αδημονία θα πρέπει κάθε ενημερωμένος φίλος του ανθρώπινου είδους να προσδοκά την διάλυση της κυβέρνησης, αυτής της κτηνώδους μηχανής, η οποία είναι η μόνη μόνιμη αιτία των δεινών της ανθρωπότητας, η ίδια η οντότητά της εμπεριέχει κάθε λογής εγγενή κακά, τα οποία δεν πρόκειται να εξαλειφθούν παρά μόνο με την πλήρη εκμηδένισή της»
Η κυβέρνηση στην πράξη εργάζεται κυρίως για τους πλούσιους, ευνοεί την ατομική εξουσία και ενισχύει την «υποτιθέμενη ανωτερότητα του πλούτου». Ενθαρρύνει τον ανταγωνισμό, τον φθόνο και την απληστία, στηρίζει την οικονομική ανισότητα, προξενεί κοινωνική αποσύνθεση, πείνα και πόλεμο, και είναι ο κυριότερος εχθρός του «πλέον επιθυμητού πράγματος: της πνευματικής και ηθικής ευτυχίας του ανθρώπινου είδους». Η ανθρωπότητα, άπαξ και ελευθερωθεί από την κυβέρνηση, θα μπορεί να βελτιώνεται επ’ αόριστον.
«Η επιδίωξη της τελειότητας είναι από τα πλέον χαρακτηριστικά γνωρίσματα του ανθρώπινου είδους, έτσι ώστε τόσο η πολιτική όσο και η πνευματική κατάσταση της ανθρωπότητας μπορεί να θεωρηθεί ότι βρίσκονται σε μια πορεία σταδιακής βελτίωσης».
Φυσικά η ανθρώπινη επιδίωξη της τελειότητας έχει όρια και περιορισμούς. Τα γηρατειά, ο θάνατος, η φυσική και ηθική αδυναμία είναι μερικά παραδείγματα καταστάσεων που δεν μπορούν να αποφευχθούν. Όμως άλλοι περιορισμοί, οι σημαντικότεροι εκ των οποίων είναι η κυβέρνηση και η εξουσία, μπορούν και πρέπει να αποφεύγονται. Η ευκαιρία για να γίνει κάτι τέτοιο βρίσκεται μέσα στην ίδια την φύση της ανθρώπινης κοινωνίας απ’ τη στιγμή που μέσα στην κοινωνία υπάρχει το μεγαλύτερο δυνατό περιθώριο ελευθερίας: ελευθερία για πειραματισμό, ανακαλύψεις, εφευρέσεις, δημιουργικότητα και άσκηση της ελεύθερης βούλησης. Ωστόσο η εξουσία τα περιορίζει όλα αυτά και εκτρέπει τη διάνοια μακριά από τη φυσική δικαιοσύνη. Η διάνοια, άπαξ και απελευθερωθεί από τις αλυσίδες της εξουσίας θα κινηθεί πιο κοντά προς μια κατάσταση φυσικής δικαιοσύνης.
Η έννοια της δικαιοσύνης είναι κεντρική στη φιλοσοφία του Γκόντγουιν. Οι απαρχές της κοινωνίας βρίσκονται στην ανάγκη για αλληλοβοήθεια μεταξύ των ανθρώπων, κινητήρια δύναμη της οποίας είναι η αρχή της δικαιοσύνης «Ένας κανόνας διαγωγής που προέρχεται από τη σχέση μιας ύπαρξης με μια άλλη«, και που απαιτεί να κάνουμε ό,τι μπορούμε για την ευημερία των άλλων και για να βοηθήσουμε τους άλλους. Είμαι προορισμένος, γράφει, να χρησιμοποιήσω τα ταλέντα μου, την αντίληψή μου, και τον χρόνο μου για την προαγωγή της μεγαλυτερης δυνατής ποσότητας κοινού καλού.

Αλλά το γενικό καλό δεν πρέπει ποτέ να τίθεται πάνω απ’ το ατομικό: «Η κοινωνία δεν είναι παρά ένα άθροισμα ατόμων. Τα κοινωνικά δικαιώματα κι οι υποχρεωσεις πρέπει να είναι το άθροισμα των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων των μελών της. Κανένα από τα δύο δεν είναι πιο αυθαίρετο από το άλλο». Η κοινωνία υπάρχει προς όφελος του ατόμου και όχι το αντίστροφο. Στην πραγματικότητα, η μεγαλύτερη βελτίωση της ανθρωπότητας θα προέλθει από την βελτίωση των ατόμων, χάρη στην οποία «διευρύνεται η αντίληψή μας, ενεργοποιείται η αρετή, μας πλημμυρίζει η συνείδησή της ανεξαρτησίας μας και προσεκτικά εξαλείφεται οτιδήποτε μπορεί να εμποδίσει τους κόπους μας«.

http://dwardmac.pitzer.edu/anarchist_archives/godwin/Godwinchronol.html

Περί Αναρχισμού (από βιβλίο του Ραφαηλίδη)

Αντιγράφω μερικά κομμάτια από το βιβλίο του υπέροχου και αείμνηστου Βασίλη Ραφαηλίδη (Η μεγάλη περιπέτεια του μαρξισμού) που αφορούν το θέμα του αναρχισμού:

Η αναρχία είναι τόσο παλιά, όσο οι Στωικοί και κυρίως οι Κυνικοί φιλόσοφοι της αρχαίας Ελλάδας. Εμείς ξέρουμε τον Διογένη μόνο από το πιθάρι του ή το φανάρι του και όχι από συμπεριφορές πολύ πιο τυπικά αναρχικές, όπως για παράδειγμα η αδιάκοπη παρενόχληση των αρχόντων.
Σύμφωνα με την παράδοση, ο Διογένης είπε στον Μέγα Αλέξανδρο που πλησίασε να δει γιατί ο φιλόσοφος δεν εγκαταλείπει έστω για λίγο την ηλιοθεραπεία του, έστω από απλή περιέργεια να δει ποιός τέλος πάντων είναι αυτός ο σπουδαίος βασιλιάς από τη Μακεδονία, «Μη μου κρύβεις αυτό που δεν μπορείς να μου δώσεις» του είπε.. Έστω και σε μορφή ανεκδότου, η συμπεριφορά του Διογένη είναι τυπικότατα αναρχική. Η εξουσία πράγματι καταστρέφει τις φυσικές καταστάσεις.
Ένας άλλος βασιλιάς δεν τόλμησε να τιμωρήσει τον μεγαλοφυή αναρχικό Μπετόβεν όταν δεν έβγαλε το καπέλο του τη στιγμή που περνούσε από μπροστά του η βασιλική άμαξα-και αυτό δεν είναι ανέκδοτο αλλά γεγονός. Ρώτησαν τον Μπετόβεν γιατί έκανε κάτι τόσο παράτολμο κι αυτός απάντησε φυσικότατα: «Μα ο βασιλιάς πρέπει να βγάζει το καπέλο του όταν με βλέπει!».
Οι καλλιτέχνες είναι φύσει αναρχικοί. Η όποια εξουσία ασκούν με το ταλέντο τους είναι μια φυσική εξουσία και συνεπώς αυτονοήτως σεβαστή.
Οι Κυνικοί, που τους είπαν έτσι χλευαστικά γιατί η συμπεριφορά τους ήταν τόσο φυσική όσο και του σκύλου (κυνός) εμφανίζονται σε περίοδο παρακμής της Δημοκρατίας.Η κυνική φιλοσοφία, η πρώτη γνωστή μορφή αναρχισμού, δεν είναι παρά μια κριτική της Δημοκρατίας.
Σε όλη τη διάρκεια του χριστιανικού Μεσαίωνα η αναρχική ιδέα θα πάρει τη μορφή του σατανά και θα χωθεί στις ψυχές των μαγισσών, που τολμούν και απειθαρχούν στις εντολές των επί της γης τοποτηρητών της Υπέρτατης Εξουσίας.Ας είναι καλά εκεί στην κόλαση που βρίσκονται αυτές οι υπέροχες γυναίκες που ενστικτωδώς κατάλαβαν πως αν δεν ξεσφίξεις τα πόδια σου για να αφήσεις να περάσει από την τρύπα ο σατανάς και να σε κατακυριεύσει, αναρχική, δηλαδή επαναστατική διάθεση είναι δύσκολο να αποκτήσεις. Όπως έλεγαν οι «σενσιμονιστές», τα δικαιώματα της σάρκας είναι φυσικά και άρα αναρχικά δικαιώματα. Το κρεβάτι ένα αντικείμενο τριπλής χρήσεως, όταν δεν το έχεις μόνο για να κοιμάσαι ή να πεθαίνεις σε οριζόντια θέση, είναι πρώτης τάξεως τόπος για ασκήσεις λυτρωτικού αναρχισμού.
Σημειώστε πως η ορθοδοξία είναι αναρχική εκ κατασκευής. Στην καθαρή της μορφή δεν αποδέχεται κανενός είδους εξουσία, ούτε καν του μητροπολίτη, ούτε καν του πατριάρχη. Αν δεν αποδεχόταν και την απ’ ευθείας στη συνείδηση του πιστού δρώσα θεϊκή εξουσία, θα ήταν ένας τέλειος αναρχισμός. Ο τολστοϊσμός, που παραλίγο θα γινόταν κάποτε χριστιανική αίρεση είναι μια πιο ριζοσπαστική μετακίνηση της ορθοδοξίας προς τη μεριά του αναρχισμού.
Θέλω να πω πως ο χριστιανισμός και ειδικότερα η ορθοδοξία, η πιο παλιά μορφή χριστιανισμού, διατηρεί ακόμα την προκωνσταντινική ανάμνηση των αναρχομεταφυσικών αγώνων της κατά της ρωμαϊκής εξουσίας και της εξουσίας των πλουσίων. Ο τολστοϊσμός είναι μια απόπειρα απαγκίστρωσης της ορθοδοξίας από το εξουσιαστικό φορτίο που της έβαλε στην ράχη η Ιστορία για να κάνει την δουλειά της με το παπαδαριό και την τρομοκρατία της κόλασης. Κι εσείς μου μιλάτε για τρομοκράτες εντελώς της πλάκας αν τους συγκρίνεις με τον αρχιτρομοκράτη Θεό, τον μόνο που διατηρεί το δικαίωμα όποτε θέλει να αγαπά και όποτε θέλει να μισεί τον πλησίον του, όπως λέει ο είρων Λαμπίς.

Να τονίσω πως δεν είμαι υπέρ της χρήσης βίας αλλά υπέρ ενός αναρχισμού μη-βίας όπως ακριβώς τον εκδήλωσε ο Μαχάτμα Γκάντι στην δική του επανάσταση κατά των Βρετανών στην Ινδία.

Αν ο Γκάντι μπορούσε να μιλήσει σε όλον τον κόσμο..

Όλο το κείμενο μπορείτε να το βρείτε εδώ:

http://www.scribd.com/doc/2224553/-

Επίσης άλλα e-books σχετικά με την αναρχία μπορείτε να διαβάσετε εδώ:

Η κοινωνία ενάντια στο Κράτος (Πιερ Κλαστρ) http://www.scribd.com/doc/2224582/-?from_related_doc=1

Η επικαιρότητα του αναρχισμού στην σύγχρονη κοινωνία -Σαμ Ντόλγκοφ) http://www.scribd.com/doc/2224591/-?from_related_doc=1