Με αφορμή την επέτειο το θανάτου του Ναζίμ Χικμέτ στις 3 Ιουνίου δημοσιεύω ένα από τα πιο όμορφα ποίημα που έγραψε κατά την προσωπική μου γνώμη (από την ποιητική του συλλογή «Τα ποιήματα των 9-10μμ) :
«Ξέρουμε κι οι δυο, αγαπημένη,
μας έμαθαν:
να πεινάμε, να κρυώνουμε
να πεθαίνουμε στην κούραση
και να ζούμε μακριά ο ένας απ’τον άλλον.
Δε μας ανάγκασαν ακόμα να σκοτώσουμε
και δε μας σκότωσαν ακόμα.
Ξέρουμε κι οι δυο, αγαπημένη,
μπορούμε να μάθουμε στους άλλους:
ν’αγωνίζονται για τους ανθρώπους
και κάθε μέρα λίγο πιο βαθιά
λίγο πιο ωραία,
ν’ αγαπάνε..»
Μια σκέψη σχετικά μέ το “Nazhim Hikmet «5 October of 1945»”
Τα σχόλια έχουν κλείσει.