Η λιθουανική είναι η πιο πρωτόγονη ινδοευρωπαϊκή γλώσσα. Και γι’αυτό ακριβώς οι γλωσσολόγοι τη θεωρούν σαν μητρική όλων των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών. Άλλωστε τα σύνθετα προκύπτουν με σύνθεση των απλών. Μ’αυτή την έννοια, οι πολύπλοκες στη γραμματική και συντακτική δομή τους σημερινές ευρωπαϊκές γλώσσες προέκυψαν με σύνθεση και αφομοίωση ήχων και γραμματικών και συντακτικών κανόνων, που συναντούν οι λαοί στις μετακινήσεις τους, ή που βρίσκουν στον τόπο όπου εγκαθίστανται στο τέλος της περιπλάνησης.
Η ελληνική γλώσσα είναι βέβαια ινδοευρωπαϊκή. Αλλά έχει αφομοιώσει πάμπολλα προελληνικά γλωσσικά στοιχεία, που χαρακτηρίζονται από τα ανοιχτά και ηχηρά φωνήεντα. Για παράδειγμα τα τοπωνύμια Λάρισσα και Άργος, με τα πολύ δυνατά φωνήεντα και τη ζεύξη τους με ηχηρά σύμφωνα, είναι τυπικότατα προελληνικές λέξεις και μαρτυρούν πως σε τούτον τον ήπιο τόπο είναι εύκολο να ανοίγεις το στόμα σου για να μιλήσεις χωρίς να κινδυνεύεις να κρυώσεις, όπως οι βόρειοι. Που γι’αυτό το λόγο μιλούν μέσα απ’τα δόντια τους. Οι Άραβες, πάλι, μιλούν σχεδόν με κλειστά τα χείλια για να μη μπαίνει στο στόμα η άμμος της ερήμου. Ο υπέροχος και μουσικότατος ήχος της ελληνικής γλώσσας χρωστάει πολλά στην υγρασία του Αιγαίου και στην ηπιότητα του κλίματος της ηπειρωτικής Ελλάδας.
Παρά ταύτα η αρχική ιαπετική γλώσσα είναι συνεχώς παρούσα και στην ελληνική. Μάλιστα ο δυικός αριθμός στην κλίση των ονομάτων της αρχαίας ελληνικής (σημειώστε πως η κλίση, όπως το λέει η λέξη, είναι μια ελαφρά μετατόπιση του νοήματος από την αρχική κατάστασή του), περισώζεται σήμερα μόνο στη λιθουανική. Και το πιο εντυπωσιακό, μόνο η λιθουανική, εκτός απ’ την αρχαία ελληνική έχει περισπωμένη δηλαδή περισπώμενο (σπασμένο, κυματιστό, «κατσαρό») τονισμό. Οι άλλες ινδοευρωπαϊκές γλώσσες «ξέχασαν» γρηγορότερα την αρχική τους καταγωγή. Ενώ η εντυπωσιακή εκφραστική δύναμη της ελληνικής οφείλεται στην ικανότητά της, αφενός να διαφυλάγει κάθε τι χρήσιμο, όσο αρχαϊκό κι αν είναι, και αφετέρου να αφομοιώνει με απίστευτη επιδεξιότητα κάθε τι το γλωσσικά καινούργιο. Τούτος ο εκλεκτικισμός έκανε την ελληνική γλώσσα την τελειότερη που εμφανίστηκε ποτέ στη γη. Άλλωστε ο ελληνικός πολιτισμός στο σύνολό του είναι ούτως ή άλλως συγκεραστικός και εκλεκτικός: Παίρνει και προσθέτει ό,τι του χρειάζεται απ’ όπου το βρει- αλλά προσέχει τι παίρνει.
___________________________________________________________________________________________________________
πηγή: Βασίλης Ραφαηλίδης, Λαοί της Ευρώπης, Καταγωγή και Χαρακτηριστικά
Paradise Lost Thesis 
Ο διυκός αριθμός σώζεται επίσης στα ομιλούμενα ιδιώματα της Ποντιακής διαλέκτου των εξ Αρμενίας αφηχθέντων στην Ελλάδα ομογενών Ρωμιών με απώτερη καταγωγή απο τον Πόντο.
παρακαλώ. σε έχω προσθέσει και στη λίστα των μπλογκ που πρέπει να βλέπει κανείς μία φορά τη μέρα πριν φάει το πρωινό του ! 🙂
σημ…σε ευχαριστω για τα καλα σου λογια στο αλλο μπλογκ 🙂
καλησπερούδιαααααααα! Πολλοί είναι που δεν ασχολούνται με την ιστορία μάτια μου- και με το δίκιο τους γιατί στο σχολείο τα έχουν διαμορφώσει έτσι ώστε να μισείς και να τα βλέπεις..
απο οσα διαβασα δεν ηξερα τιποτααααα
καλησπερα