Ο πραγματικός Έλληνας λοιπόν, είχε πολύ συγκεκριμένες ιδιότητες πολλές των οποίων μάλιστα ταιριάζουν και σε άλλες Παραδόσεις των Εθνικών, ιδίως της Ευρώπης, όπου ανέτως μπορούμε να μιλήσουμε για ευρωπαϊκή ΟΜΟΕΘΝΙΑ. Ως σύνολο, αυτές οι ιδιότητες ή χαρακτηριστικά δομούν την ειδοποιό διαφορά ανάμεσα στην ελευθεροπρέπεια και την δουλοφροσύνη, ανάμεσα στην ανθρώπινη ιδιότητα και την απλή ανθρωποσχημία (παρά το ότι αυτοί, όπως γυρίσαν και όλον τον κόσμο ανάποδα, το αντέστρεψαν και αυτό και έτσι εμείς οι Εθνικοί είμαστε «γκογίμ», δηλαδή «κτήνη»).
Ο Έλληνας λοιπόν χαρακτηριζόταν, κατ’αρχάς, από την, με σαφήνεια ορισμένη, Ελληνική Παιδεία, καθως και από τη συνακόλουθη νοηματική διαύγεια, η οποία εξασφάλιζε με τη σειρά της μία πολύ συγκεκριμένη κατάσταση ιδεών και σχημάτων μέσα στο μυαλό του και επιπλέον την δυνατότητα κατανοήσεως υψηλών, αφηρημένων και βαθέων εννοιών, δίχως την οποία κατανόηση ήταν αδύνατον να σκεφθεί και να λειτουργήσει ως Έλλην. Λυπάμαι που σας απογοητεύω αγαπητοί φίλοι, αλλά τίποτε από όλα αυτά δεν ισχύει για τη συντριπτική πλειοψηφία των σημερινών χριστιανών κατοίκων του ελλαδικού χώρου.
Ο Έλληνας χαρακτηριζόταν και από σαφέστατα πολυθεϊστική αντίληψη του Κόσμου. Χρησιμοποιώ δε εδώ τον όρο «πολυθεϊστική» εν πλήρει συνειδήσει καταχρηστικά, γνωρίζοντας ότι τόσο αυτός όσο και ο αντίθετός του δεν είναι παρά εφευρήματα του χριστιανικού αταβισμού και της θεολογικής μυωπίας. Και για εμάς τους εθνικούς οι Θεοί δεν είναι τίποτε περισσότερο από το συμπαντικό Έν, πεπληθυσμένο ωστόσο σε ενσυνείδητες δυνάμεις, ενέργειες και ιδέες. Η διαφορά μας με την παραλογο-λατρεία που αυτοαπεκλήθη «Μονοθεϊσμός» είναι στο πού τοποθετούμε το δημιουργικό Αίτιο του Κόσμου, μέσα σε ή έξω από αυτόν και αν εκείνο προϋπήρξε του Κόσμου ή ανεδύθη μέσα από αυτόν για να τον εξυπηρετήσει. Είναι επίσης το άν ο χρόνος κινείται γραμμικά με αρχή και τέλος ή αν κινείται αιώνια και σπειροειδώς. Είναι αν ισχύει αυταρχία ή δημοκρατία στους λεγόμενους «Ουρανούς», είναι εν τέλει αν αυταρχικά ή δημοκρατικά πολιτικά και κοινωνικά σχήματα πρέπει να πραγματωθούν και επί γής κατά μίμησιν της θείας τάξεως. Είναι δηλαδή αν θα ισχύει ή όχι η όλο σιγουριά διατύπωση του Ευσεβίου Καισαρείας ότι οι εθνικοί κατεστράφησαν όχι γιατί τους κατέσφαξαν οι χριστιανοί αλλά γιατί είχαν πολυθεϊα και πολυαρχία ενώ, κατά τον άρρωστο νού αυτού και των ομοίων του, πρέπει ένας μόνον Θεός να υπάρχει στους ουρανούς και, κατ’ επέκτασιν, μοναρχία στην κοινωνία των ανθρώπων.
Ο Έλληνας, ο πραγματικός Έλληνας, χαρακτηριζόταν επίσης από Ελευθεροπρέπεια και Παρρησία, που ούτε και αυτές υπάρχουν στους χριστιανούς κατοίκους του ελλαδικού χώρου, και πώς άλλωστε, όταν μόνοι τους, εν πλήρει εθελοδουλεία, ανέχονται να τους αποκαλούν «δούλους», έστω και με την σαθρή δικαιολογία ότι μόνο θεόδουλοι είναι και τίποτε περισσότερο. Αντίθετα όμως από τα νύν ισχύοντα, τον καιρό των πραγματικών Ελλήνων, η ιδιότητα του ελευθέρου δεν ήταν σύμφυτη με την ανθρωποσχημία αλλά ώφειλε να επιβεβαιώνεται διαρκώς στην καθημερινή πράξη, στον καθημερινό Τρόπο, και ο ελεύθερος άνθρωπος για να παραμείνει τέτοιος, ώφειλε με τη σειρά του να έχει Παρρησία, να διαθέτει δηλαδή συγκεκριμένη θέση και γνώμη που να υπερασπίζεται δημοσίως ακόμη και διακινδυνεύοντας την προσωπική του ασφάλεια.
Ο Έλληνας χαρακτηριζόταν επίσης και από ανοχή προς τις ετεροδοξίες και από το διαλέγεσθαι με λογική μόνον επιχειρηματολογία. Οι φανατισμοί, οι μισαλλοδοξίες και τα παραληρήματα της Ανατολής, που σήμερα δυστυχώς αλωνίζουν σε όλα τα επίπεδα, για τον Έλληνα Άνθρωπο ήσαν τουλάχιστον απαράδεκτα. Το ίδιο απαράδεκτος ήταν και ο ισοπεδωτισμός που ονειρεύθηκε ο Ιουδαϊσμός, εισήγαγε ο Χριστιανισμός και αναπαρήγαγαν έκτοτε αμέτρητα θρησκευτικά, κοινωνικά και πολιτικά μορφώματα και κινήματα. Αντιθέτως, στους πραγματικούς, τους εθνικούς Έλληνες, ίσχυε η αντιισοπεδωτική θέση. Ώφειλαν όλοι, αν ήθελαν να χαίρουν εκτιμήσεως, να μάθουν να αγορεύουν ενώπιον πλήθους ανθρώπων και να αναπτύσσουν συγκροτημένο λόγο, με λογική και μόνον λογική διάταξη και επιχειρηματολογία. Σήμερα, οι ίδιοι που μέσα στις συναγωγές τους είναι άλαλοι και παθητικοί δικαιούνται σώνει και καλά, στο όνομα μάλιστα ενός εκτρώματος της Δημοκρατίας μας, της γνωστής Άμέσου Δημοκρατίας μας που απεκάλεσαν οι όμοιοί τους «πολίτευμα του Διαβόλου», να εκφράζουν άποψη και να διαμορφώνουν κι από πάνω τρελλές πραγματικότητες τις οποίες υποχρεούμεθα να υποστούμε αγόγγυστα εμείς, ως αισχρή μειοψηφία. Δεν θα με εξέπλησσε μάλιστα, αν είχαμε μείνει εκτός Ευρώπης όπως πολλοί βυζαντινιστές ποθούν, να βλέπαμε μελλοντικά ακόμη και.. δημοψήφισμα για ν’ αποφασίσει «δημοκρατικά» η αποβλακωμένη και αμέτοχη μάζα αν θα πρέπει να καίγονται ζωντανοί οι εθνικοί ή όποιος άλλος ενοχλεί τους πολλαπλώς κρατούντες. Σάς φαίνεται «τραβηγμένο» ; Θα σας στενοχωρήσω με το να σάς ενημερώσω ότι πρόσφατα σε ημερήσια εφημερίδα, ένας πονηρός επιστολογράφος πρότεινε δημοψήφισμα για ν’αποφασίσει ο λαός (ποιός λαός, αυτός που ενημερώνεται από την Τηλεόραση και βλέπει αδιαμαρτύρητα καθ’ εκάστην την οθόνη να πλημμυρίζει από ράσο;) αν πρέπει επιτέλους να γίνει ή όχι ο διαχωρισμός Νεοελληνικού Κράτους και Ορθοδόξου Εκκλησίας. Για τέτοιο θράσος μιλάμε.
Ο πραγματικός Έλληνας χαρακτηριζόταν και από ευγένεια, ευνομία και ευσέβεια, όπως και από τη στάση του διαρκώς μάχεσθαι και από την θέληση για αρίστευση. Η σημερινή μας κοινωνία της αγροικίας, της οργανωμένης ανοργανωσιάς και της φαυλότητος, της εμπορευματοποιήσεως των πάντων, της μικρότητος, της υποκρισίας, της ρουφιανιάς, της ανανδρείας, της φυγοπονίας και της πιό χυδαίας ιδιωτεύσεως χρειάζεται απύθμενο θράσος για να συγκρίνει τα άθλια δεδομένα της με εκείνα των Ελλήνων. Και, εύχομαι να μη με ρωτήσει κανείς για την ευσέβεια που ανέφερα, γιατί τότε με λύπη μου θα διαπιστώσω ότι κάποιοι συγχέουν, συν τοίς άλλοις, την λέξη αυτή με την χειρότερη δυστυχία που μπορεί να συμβεί σε άνθρωπο όπως ώριζε ο Εμπεδοκλής, με την «σκοτεινή» δηλαδή «ιδέα για τους Θεούς», ήτοι την θλιβερή θεοφοβία. Ποιά «ευσέβεια» δικαιούνται να επικαλούνται εκείνοι, των οποίων, όπως πολυ σωστά έγραψε ο Ιουλιανός ο των Ελλήνων Παραστάτης, η μόνη θεολογία είναι το να.. σφυρίζουν προς τα αγάλματα και να κάνουν τον σταυρό τοιυς ;
Ο Έλληνας άνθρωπος, αγαπητοί φίλοι, χαρακτηριζόταν και από γενναιότητα, από αφοβία (πέθαινε πολύ εύκολα και άνετα αν η αξιοπρέπεια το διέτασσε), καθωδηγείτο από το πρότυπο του ήρωος και ουχί του μάρτυρος, και ζούσε Κατά Φύσιν. Αυτό το «κατά φύσιν ζήν» που προϋποθέτει οικειότητα προς το σώμα, προς την φύση, πρός τα φυσικά μέτρα και μεγέθη, υψηλή οικολογική συνείδηση και αρκετά άλλα, αποτελεί άπιαστο ιδανικό, αν όχι ανεπιθύμητο κι από πάνω, για τον σύγχρονο κάτοικο αυτού του τόπου, ο οποίος παρόλο που, ευτυχώς, δεν αυξήθηκε πληθυσμιακά τα τελευταία 30 έτη, κατέστρεψε καίρια το φυσικό περιβάλλον και τσιμέντωσε ολόκληρο το λεκανοπέδιο που κάποτε στοίχειωνε η σοφία και σύνεση της Γλαυκώπιδος Θεάς,
Ο πραγματικός, εθνικός Έλληνας, χαρακτηριζόταν και από Λογική, Μέτρο, Λιτότητα και Αφιλοχρηματία. Η ίδια η πόλις δεν επέτρεπε τον υπέρμετρο πλουτισμό και από ένα σημείο και μετά η περιουσία των πλουσίων χρησίμευε για τον καλύτερο στρατιωτικό εξοπλισμό της πόλεως ή για την πολιτιστική ανάπτυξη των πτωχών πολιτών. Ο ευφυέστατος θεσμός της «Αντιδόσεως», με την οποία αν ο εύπορος αρνείτο να προβεί σε χορηγία κινδύνευε να ανταλλάξει περιουσίες με τον οποιονδήποτε ήταν πρόθυμος να προσφέρει στην πόλη τα απαιτούμενα για την χορηγία χρήματα, έκανε την αφιλοχρηματία υποχρεωτικό καθεστώς, εξουδετερώνοντας το ότι ο άργυρος παραλάσσει τας φρένας των ανθρώπων. Φέρτε στο νού σας τώρα, αγαπητοί φίλοι, τον σημερινό χριστιανό κάτοικο του ελλαδικού χώρου και ενημερώστε με κι εμένα τι άλλο σκέπτεται εκτός από χρήματα και «εμβλήματα» ή «φετίχ» επιδείξεως πλουτισμού.
Ο εθνικός Έλληνας χαρακτηριζόταν και από την απόλυτη αυτοθέσμιση των πολτικών και κοινωνικών του πραγμάτων, όπως και από την συμμετοχή στα κοινα και την καταδίκη της ιδιωτεύσεως και της απαθείας ως εξαιρετικά ατιμωτικές καταστάσεις για τον ελεύθερο πολίτη. Ας μην κάνουμε συγκρίσεις σε αυτά τα σημεία με το σήμερα γιατί ακόμη και η απόπειρα συγκρίσεως μολύνει τα πατρογονικά μας θεσπίσματα. Σήμερα, ο Ρωμιός κοιτάζει την λεγόμενη.. «δουλειά του» και διδάσκει τα παιδιά του να κάνουν το ίδιο, αρκεί να είναι γεμάτος ο ντορβάς, ό, τι κι αν αυτό απαιτήσει: αναξιοπρέπεια, σούρσιμο με την κοιλιά, γλύψιμο και κάθε είδους εξευτελισμό.
Ο εθνικός Έλληνας, φίλοι, διέθετε και προσωπική και εθνική αυτογνωσία. Γνώριζε μέσα από την ίδια την Θρησκεία, Ηρωογονία και Παιδεία του το ποιός ακριβώς είναι, το πού είναι εντεταγμένος, καθώς και από πού έρχεται και πού κινείται, τόσο ως άτομο όσο και ως μέλος μιας φράτρας, μιας φυλής, μιας πόλεως, ενός έθνους. Οι τρείς βασικές αρχές της πλήρους συνειδητότητος, δηλαδή η Αυτογνωσία (ποιός είμαι ;), η Αυτοπειθαρχία (τι θέλω να γίνω 😉 και η Αυτοδιεύθυνση (προς τα πού θέλω να κατευθυνθώ 😉 στον Έλληνα Άνθρωπο όχι μόνο ίσχυαν αλλά και υπήρχαν σαφείς απαντήσεις σε κάθε ένα από τα τρία αυτά ερωτήματα. Ρωτείστε και έναν σύγχρονο Ρωμιό, ή όποιο άλλο θύμα της κοσμοκρατούσης ψυχικής νόσου της Παγκοσμίου Ιερουσαλήμ, και, αν πάρετε λογικές απαντήσεις πέρα από όσες αφορούν οικονομικούς πόθους ή εκτόνωση των δύο χαμηλότερων και ζωωδών ενστίκτων της επιβιώσεως και της αντλήσεως φυσικής ηδονής, παρακαλώ ενημερώστε με κι εμένα τον «ειδωλολάτρη» και «θύραθεν πεφωτισμένο» για να χαρώ.
Τέλος, και συγνώμην αν σάς κούρασα, ο πραγματικός Έλληνας χαρακτηριζόταν από Πολυμέρεια και Φιλοπονία. Αντίθετα από τη σημερινή κυριαρχία της μονολιθικότητος, της εξιδεικεύσεως και της κλειστότητος των οπτικών οριζόντων, ο εθνικός Έλληνας τίμησε στο έπακρο τις δυνατότητές του, έπαιξε με όλα όσα μπορούσε να χειρισθεί και άφοβος ιδρωκόπησε κοιτάζοντας την αιωνιότητα, σίγουρος ότι θα ζήσει και μετά τον βιολογικό του θάνατο μέσα από τα αθάνατα έργα του. Σήμερα, ο Ρωμιός «αντιπροτείνει» τη μονολιθικότητα, την ορθοδοξομανία, την βυζαντινή κλειστότητα και την μανία καταδιώξεως από.. «δαιμόνους» και φανταστικούς, ως επί το πλείστον, έξωθεν εχθρούς την ίδια στιγμή που μοιράζεται χαρωπά την κλίνη του με τους πραγματικούς εχθρούς όχι μόνον της εθνικής του υποστάσεως αλλά και αυτής της ιδίας της ψυχικής του υγείας.
________________________________________________________________
(Απόσπασμα από ομιλία του Βλ. Ρασσιά στο Συνέδριο «Η Αρχαιοελληνική Παράδοση Στην 3η Χιλιετία», Αθήναι, Αίθουσα Εκδηλώσεων Πολεμικού Μουσείου, 24. 1. 1999)
Paradise Lost Thesis 
ΕΛΛΗΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΒΑΖΕΙ ΠΑΝΩ ΑΠ ΟΛΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΓΙΑΤΙ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΣΥΜΒΟΛΙΖΕΙ Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΤΟΥΣ ΩΜΟΥΣ ΤΟΥ.<>
@ Ελλάνιε, ποιές είναι αυτές οι δήθεν επιστημονικές έρευνες στις οποίες αναφέρεσαι;
Για πες μας ΠΟΤΕ,ΠΟΥ και από ΠΟΙΟΥΣ έγιναν , γιατί κι εγώ μπορώ να πω πως σύμφωνα με επιστημονικές έρευνες του DNA που έγιναν από το αίμα μου απεδείχθη πως είμαι ο σούπερμαν..
Ο τρόπος ζωής του έλληνα δεν καταλαβαίνω πως συσχετίζεται με τον Πλάτωνα και την άποψή του για έναν θεό.
Το να πιστεύεις πως οι αρετές του ανθρώπου μεταδίδονται μέσω των γονιδίων θα έλεγα πως είναι τελείως αστήρικτο, ένας άνθρωπος δεν γεννιέται ηθικός ή ανήθικος φίλε μου.
Σ’ευχαριστώ για την κατάθεση της άποψής σου.
ΣΕΒΟΜΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗΣΑΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΩ ΣΕ ΟΛΑ.ΟΠΩΣ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΙΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΕΡΕΥΝΕΣ ΤΟΥ ΔΝΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΡΩΣΙΑ-ΗΠΑ-ΙΤΑΛΙΑ– Κ.Τ.Λ. ΒΓΑΛΑΝ ΟΛΕΣ ΕΝΑ ΚΟΙΝΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ,ΤΟ ΔΝΑ ΤΩΝ ΣΗΜΕΡΙΝΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟ ΚΑΤΑ 99,5% ΜΕ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΟ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΚΑΛΕΣΑΝ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ ΚΑΘΑΡΟ.ΔΕΥΤΕΡΟΝ Ο ΠΛΑΤΩΝ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΘΕΟ ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΔΥΝΑΜΗ,ΟΙ 12 ΕΤΑΝ ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΑΓΙΟΙ, ΑΠΕΣΤΛΜΕΝΟΙ ΤΟΥ ΕΝΟΣ,Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΣΗΜΕΡΑ ΕΧΕΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ ΑΠΟ ΟΤΙ ΕΙΧΕ ΓΙΑΥΤΟ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΕΤΕΣ ΤΟΥ ΔΕΝ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΙ ΕΠΙΣΙΣ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΜΑΣ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΦΥΛΑΚΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΥΠΕΡΤΑΤΟ ΑΓΑΘΟ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΜΑΣ [ΔΟΥΛΟΥΣ]ΟΠΩΣ ΠΡΟΑΝΕΦΕΡΕΣ, ΜΕ ΤΡΑΠΕΖΕΣ-ΔΑΝΕΙΑ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΤΩ ΤΩΝ 700ΕΥΡΩ ΑΥΞΗΣΗ ΤΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ ΚΑΙ ΑΔΙΕΞΟΔΟΥΣ.ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΑΦΕΡΩ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΛΕΙΣΩ ΓΡΑΦΩΝΤΑΣ,ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡΙΦΑΝΟΣ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΑΝΙΟΣ ΔΕΝ ΣΙΜΕΡΙΖΟΜΑΙ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΩΝ ΣΗΜΕΡΙΝΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΖΩ ΕΛΛΑΝΙΑ ΚΑΙ ΠΡΩΣΠΑΘΩ ΝΑ ΠΡΟΩΘΩ ΤΙΣ ΑΡΕΤΕΣ ΜΟΥ ΩΣ ΕΛΛΑΝΙΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΔΥΣΚΟΛΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΛΛΑ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΙ ΚΟΜΑΤΙΤΗΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΟΜΑΤΙΜΟΥ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΓΑΝ, ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ.
Μα κι εγώ αν με ρωτούσε κανείς αν είμαι «Έλληνας» ή «Ελληνιστής» θα απαντούσα «Ελληνιστής» – δηλαδή αυτός που κατέχει την ελληνική παιδεία (και που θέλει να την γνωρίσει όσο μπορεί καλύτερα).
Το να πεις πως είσαι «Έλληνας» σημαίνει -εν μέρει -πως έχεις τα γονίδια των αρχαίων Ελλήνων- πράγμα που ουδείς μπορεί να αποδείξει σήμερα (και στο κάτω κάτω δεν είναι το θέμα της γονιδιακής κληρονομιάς που προσδίδει τον χαρακτήρα στον άνθρωπο).
Άλλωστε από την στιγμή που είμαι αναρχικός στις πολιτικές μου αντιλήψεις δεν νοείται να δηλώνω «εθνικιστής» ή οπαδός οποιασδήποτε δοξασίας περί «μεγάλης προγονικής φυλής» – είμαι όμως υπέρ της ανάδειξης κάποιων χαρακτηριστικών των Ελλήνων τα οποία θαυμάζω και θεωρώ απαραίτητα «προσόντα» για κάθε ελεύθερα σκεπτόμενο πολίτη αυτού του κόσμου.
😉
Ωραίο κείμενο, πολύ ωραία δομημένο… να είσαι καλά που ξετρυπώνεις κάτι τέτοια!
Δεν είμαι τόσο υπέρ του να δημιουργούμε μια καλή εικόνα του τι είναι «έλλην» όσο υπέρ του να συνειδητοποιούμε σιγά-σιγά ότι είμαστε πολίτες του κόσμου. Αλλά είμαι σίγουρα υπέρ της ανάδειξης αρετών όπως αυτές που αποδίδει ο Ρασσιάς στους «έλληνες» και εκεί βρίσκεται η ουσία του πράγματος, νομίζω. Στο να επιλέγει κανείς πώς θέλει να είναι και όχι πώς θέλει να λέγεται.