Ο ύπνος αποτελεί ζωτική ανάγκη και απαραίτητη προϋπόθεση για καλή υγεία τόσο σωματική όσο και ψυχική. Είναι μια ιδιαίτερα ευεργετική και απολαυστική διαδικασία κατά την οποία το σώμα μας ξεκουράζεται και ο εγκέφαλός μας ανασυγκροτείται. Δεν είναι λοιπόν ο ύπνος μια αδρανής κατάσταση, αλλά μια πολύπλοκη λειτουργική οντότητα. Κατά μέσο όρο, ένας ενήλικας έχει ανάγκη από 7 έως 8 ώρες ύπνου.
Η έγερση του ατόμου μετά τον ύπνο συνοδεύεται φυσιολογικά από αίσθημα ευχαρίστησης και διάθεση για ανάληψη δραστηριοτήτων. Ωστόσο, η αλήθεια για πολλούς ανθρώπους (9-11%), ηλικίας κυρίως άνω των 45 ετών, είναι πολύ διαφορετική: η αφύπνιση δεν συνοδεύεται από αίσθημα ξεκούρασης και ευεξίας. Αντίθετα υπερισχύουν η κόπωση, η υπνηλία, ο πονοκέφαλος, η κακοδιαθεσία.
Μια πολύ συχνή αιτία πρόκλησης των παραπάνω συμπτωμάτων είναι το Σύνδρομο Απνοιών κατά τον Ύπνο (ΣΑΥ). Το σύνδρομο αυτό είναι μία διαταραχή που χαρακτηρίζεται από επαναλαμβανόμενα επεισόδια πλήρους ή μερικής απόφραξης των ανώτερων αεραγωγών κατά τη διάρκεια του ύπνου, που οδηγούν σε διακοπή (άπνοια) ή σημαντική ελάττωση (υπόπνοια) της ροής του αναπνεόμενου αέρα. Αυτά τα επεισόδια διαταραχής του αερισμού συνήθως συνοδεύονται από έντονο ροχαλητό, υποξαιμία και πολλές φορές καταλήγουν σε αφυπνίσεις με αποτέλεσμα κατακερματισμό του ύπνου.
Το ΣΑΥ είναι μια συχνή πάθηση καθώς φαίνεται να αφορά πάνω από 4% των αντρών και 2% των γυναικών μέσης ηλικίας, χωρίς βέβαια να αποκλείονται και άλλες ηλικιακές ομάδες. Οι ασθενείς με ΣΑΥ αναφέρουν κυρίως τα συμπτώματα της νόσου κατά τη διάρκεια της μέρας, ενώ οι σύντροφοί τους παραπονούνται για τα συμπτώματα κατά τη διάρκεια της νύχτας (ιδιαίτερα για το έντονο ροχαλητό!).
Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του ΣΑΥ
Το κύριο πρόβλημα ασθενών με ΣΑΥ είναι η απόφραξη του φαρυγγικού αυλού, η οποία εμφανίζεται χαρακτηριστικά κατά την είσοδο στον ύπνο. Ως αποφρακτική άπνοια χαρακτηρίζεται η κατάσταση εκείνη κατά την οποία εκδηλώνεται παροδική και επαναλαμβανόμενη εισπνευστική κυρίως αλλά και εκπνευστική απόφραξη του φάρυγγα (σύμπτωση των τοιχωμάτων του φαρυγγικού αυλού κατά τη διάρκεια του ύπνου). Συγκεκριμένα, οι μύες της μαλθακής υπερώας, της σταφυλής, της γλώσσας και της αμυγδαλής χαλαρώνουν, στενεύοντας τους αεραγωγούς σε βαθμό τέτοιο που να αποφράσσονται. Ως εκ τούτου, η αναπνοή σταματά για λίγα δευτερόλεπτα, η παροχή οξυγόνου στο σώμα διακόπτεται και η αποβολή διοξειδίου του άνθρακα αναστέλλεται.
Λόγω αυτού, ‘ξυπνάει για λίγο ο εγκέφαλος’, ανοίγουν ξανά οι αεραγωγοί και ενεργοποιείται εκ νέου η αναπνοή. Αυτό συμβαίνει πολλές φορές μέσα σε μία βραδιά στα άτομα με ΣΑΥ και δεν τους επιτρέπει να κοιμούνται σωστά.
Κύριο χαρακτηριστικό της κατάστασης αυτής είναι το βαρύ ροχαλητό, το οποίο διακόπτεται για κάποιο χρονικό διάστημα, με επάνοδο της αναπνοής με ‘βίαιο’ και θορυβώδη τρόπο αλλά και με αφύπνιση.
Ως κεντρικής αιτιολογίας άπνοιες χαρακτηρίζονται -απλουστευμένα- αυτές που προκύπτουν από ένα πρόβλημα ενεργοποίησης των αναπνευστικών μυών από τον εγκέφαλο. Το είδος αυτό της άπνοιας γίνεται αντιληπτό με τη διακοπή της ροής αέρος με σύγχρονη καταστολή των αναπνευστικών κινήσεων ή εκδήλωση περιοδικής αναπνοής.
Ως μικτού τύπου χαρακτηρίζεται η άπνοια που αρχίζει ως κεντρικού και καταλήγει ως αποφρακτικύ τύπου.
Όπως προαναφέρθηκε, στην υπόπνοια η ροή του αέρα δεν διακόπτεται τελείως, αλλά μειώνεται σε ποσοστό άνω του 50%. Επειδή οι συνέπειες της υπόπνοιας στον πάσχοντα είναι παρόμοιες, υιοθετήθηκε ο Δείκτης Άπνοιας – Υπόπνοιας (ΑΗΙ), που θεωρείται παθολογικός όταν το άθροισμα των επεισοδίων άπνοιας – υπόπνοιας είναι μεγαλύτερο των 10 ανά ώρα (ΑΗΙ>10/ώρα) και διάρκειας άνω των 10sec.
Παράγοντες που το προκαλούν
Υπάρχουν διάφοροι προδιαθεσικοί παράγοντες όπως
-
η αύξηση του σωματικού βάρους
-
οικογενής προδιάθεση
-
το αλκοόλ
-
η ρινική απόφραξη
-
υπερτροφία αμυγδαλών και αδενοειδών εκβλαστήσεων
-
διάφορα φάρμακα (ηρεμιστικά κλπ.)
-
κρανιο-προσωπικές «δυσμορφίες» (μικρογναθία, μακρογλωσσία κλπ)
-
ενδοκρινικές και μεταβολικές διαταραχές (υποθυρεοειδισμός , ακρομεγαλία , σύνδρομο Cushing)
-
λαρυγγομαλακία
-
διαταραχές του κινητικού νευρώνα κά.
Συνέπειες του συνδρόμου
Οι συνέπειες είναι πολλές και σοβαρές
-
κίνδυνος αιφνίδιου θανάτου κατά τον ύπνο
-
αρτηριακή υπέρταση
-
εγκεφαλικό επεισόδιο
-
διαταραχές καρδιαγγειακού συστήματος
-
τροχαία ή εργατικά ατυχήματα (πολλά από τα τροχαία ατυχήματα οφείλονται στο σύνδρομο αυτό)
-
ψυχολογικές και ενδοκρινολογικές διαταραχές
Θεραπεία
Για τον καθορισμό της θεραπείας λαμβάνονται υπόψη η βαρύτητα της κλινικής εικόνας, τα ευρήματα της πολυπαραμετρικής μελέτης, τα συνυπάρχοντα προβλήματα υγείας (ΧΑΠ, καρδιαγγειακές νόσοι, ενδοκρινοπάθειες -με πιο χαρακτηριστική τη μεγαλακρία-) και οι πιθανές ανατομικές ανωμαλίες της περιοχής.
Τα συντηρητικά μέτρα που συστήνονται σε κάποιον που πάσχει από ήπια μορφή ΣΑΥ είναι συμβουλές για μείωση σωματικού βάρους, αποφυγή κατασταλτικών του ΚΝΣ (οινόπνευμα, υπναγωγά φάρμακα), αποφυγή καπνίσματος, αποφυγή βαριών δείπνων προ της κατάκλισης, κατάληψη πλάγιας θέσης στον ύπνο.
Η θεραπεία περιλαμβάνει:
- απώλεια σωματικού βάρους,
- απαγόρευση χρήσης αλκοόλ ειδικά πριν τον ύπνο,
- πλάγια θέση σώματος κατά την διάρκεια του ύπνου.
Ο πλέον αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισης μέτριου και σοβαρού ΣΑΥ είναι η εφαρμογή συνεχούς θετικής πίεσης στους ανώτερους αεραγωγούς (CPAP). Ειδικότερα, εφαρμόζεται στη μύτη μια προσωπίδα που παρέχει αέρα υπό πίεση, παρεμποδίζοντας τη σύμπτωση των φαρυγγικών τοιχωμάτων. Στόχος της CPAP είναι η κατάργηση των επεισοδίων άπνοιας – υπόπνοιας αλλά και του ροχαλητού σε όλες τις φάσεις και τις θέσεις του ύπνου. Η επιτυχής εφαρμογή της θεραπείας αυτής έχει άμεσα αποτελέσματα (κατάργηση απνοιών, υπνηλίας, ροχαλητού) αλλά και απώτερα (προστασία καρδιαγγειακού, αναπνευστικού συστήματος κ.α).
Στο νοσοκομείο, τη ρύθμιση της πίεσης του παρεχόμενου αέρα αναλαμβάνει εξειδικευμένος νοσηλευτής, ενώ όταν ο ασθενής πάρει τη συσκευή στο σπίτι του, η ρύθμιση γίνεται από πριν.
Αυτή τη στιγμή στο Εργαστήριο Ύπνου του Αγίου Παύλου παρακολουθούνται 7.500 άτομα που χρησιμοποιούν τη συσκευή CPAP. Βέβαια, η χρήση της συσκευής γίνεται για πολλά χρόνια και όταν η πίεση του ασθενούς πέσει στο 4, τότε μόνο μπορεί να σταματήσει η χρήση της. Ωστόσο, δεν επέρχεται πλήρης θεραπεία, ενώ καλό είναι ο έλεγχος της πορείας της υγείας του ασθενούς να συνεχίζεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα.
Η χειρουργική θεραπεία αποτελεί δεύτερης γραμμής τρόπο αντιμετώπισης του ΣΑΥ και δεν έχει τόσο θεαματικά αποτελέσματα σε σύγκριση με τη CPAP. Το ροχαλητό καταργείται (ικανοποιημένος ο σύντροφος!), όχι όμως και οι άπνοιες κατά τον ύπνο.
Αξίζει, τέλος, να σημειώσουμε ότι:
- Η αναγνώριση και η αντιμετώπιση του ΣΑΥ είναι αναγκαίες για την αποφυγή σοβαρών επιπτώσεων στην καθημερινή ζωή του πάσχοντος και του περιβάλλοντός του. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι ένας μεγάλος αριθμός τροχαίων ατυχημάτων που οφείλονται στην υπνηλία του οδηγού, θα μπορούσαν να αποφευχθούν εάν είχε γίνει έγκαιρη διάγνωση του ΣΑΥ.
- Επίσης χειριστές μηχανημάτων, οδηγοί και άλλοι επαγγελματίες θα ήταν σκόπιμο να εξεταστούν για ΣΑΥ, αξιολογώντας τη σχετική συμπτωματολογία που τυχόν παρουσιάζουν, με σκοπό την πρόληψη ατυχημάτων.
__________________________________________________________________________________________________
Πηγές :
http://www.anapnoi.net/SAS.htm
http://www.iatronet.gr/article.asp?art_id=4419
http://www.pneumonologist.gr/pages/Greek/kyria_nosimata/sleepapnea.html
Paradise Lost Thesis 